Δεν ξέρω αν παίζουμε σε ένα αληθινό “Truman show” ή αν αυτά που ζούμε θα αποτελέσουν μελλοντικά το σενάριο κάποιας ταινίας. Σίγουρα βιώνουμε πρωτόγνωρες στιγμές και σε παγκόσμιο και σε εθνικό και φυσικά σε προσωπικό επίπεδο.
Ανήκω στην κατηγορία «Εργασία από το σπίτι» με όσα καλά, αλλά και στραβά συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Είναι στιγμές στις οποίες το αίσθημα της αβεβαιότητας χτυπάει κόκκινο, όχι τόσο στα θέματα υγείας, καθώς έχω την δική μου θεωρία για όλα όσα συμβαίνουν, όσο επαγγελματικά, ακόμα και βιοποριστικά.
Θα σταθώ στα προσωπικά ευχάριστα των ημερών. Πρώτα από όλα θα αναφερθώ στα σκυλιά μου, τον Τάισον και τον Φώντα, όπου στις αρχές των περιοριστικών μέτρων είχαν μάθει μόνα τους να πατούν τον κωδικό 6, τον οποίο έκοψα σχεδόν αμέσως. Θα αναφερθώ και στο ποδήλατο, το οποίο πάντα είχε τον τρόπο του να με αποφορτίζει, αλλά τη συγκεκριμένη περίοδο το κάνει χωρίς ιδιαίτερο φόβο για τα υπόλοιπα οχήματα που ΔΕΝ κυκλοφορούν. Τέλος θα αναφερθώ στην ψηφιακή πλατφόρμα τηλεόρασης, την οποία πλήρωνα για πολλά χρόνια, χωρίς να ξέρω πραγματικά το γιατί, καθώς ο χρόνος που αφιέρωνα στην τηλεόραση ήταν ελάχιστος. Οι ταινίες και τα ντοκυμαντέρ είναι η καλύτερη λύση στην οθόνη, με το όποιο δελτίο ειδήσεων να λάμπει δια της απουσίας του από το μενού της ημέρας.
Τέλος, η μουσική. Παντοτινός έρωτας, που μπορεί οι συνθήκες να απαγορεύουν την επαγγελματική ενασχόληση, αλλά μάλλον σε καλό βγήκε, καθώς λίγες ώρες τετ-α-τετ με το «αίσθημα», χωρίς την έκθεση της σχέσης αυτής σε οποιοδήποτε κοινό, λειτουργεί μόνο εποικοδομητικά. Ακούω, παίζω, πειραματίζομαι και στο τέλος της ημέρας χαμογελάω.
Η επόμενη μέρα; Ελπίζω να μας βρει όλους καλά, ψυχικά και σωματικά και με όρεξη για δημιουργία. Η σκέψη μου είναι στους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο, όποια μορφή τέχνης και αν υπηρετούν. Ίσως είναι αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο, μαζί με μία βουτιά στη θάλασσα… Αν οι αρχές ζητήσουν μάσκα, έχω… και αναπνευστήρα επίσης!
Σπύρος Οικόπουλος
Συντάκτης, μουσικός