υτες τίς δύσκολες μέρες εγκλεισμού καί απαγόρευσης της κυκλοφορίας γιά νά μήν νοιώσω σάν τό αγρίμι στό κλουβί,είπα νά ασχοληθώ καί μέ πράγματα πού δέν πολυσυνηθίζω. Λοιπόν στό σπίτι η μουσική έπαιζε ασταμάτητα ολημερίς καί ολονυχτίς πρός ενίσχυση τής καλής διάθεσης. Γιατί όταν έπαιζε ειδήσεις ήθελα νά αρχίσω τά χάπια πού ποτέ δέν έχω πάρει μήν τά αρχίσω τώρα κρίμα είναι.Λοιπόν μέ υπερηφάνεια να πώ πώς έβαψα όλα τά έπιπλα τού κήπου πού είχαν να φρεσκαριστούν πολλά χρόνια τά καημένα.
Ζώ λίγο έξω από τήν πόλη,είμαι λάτρης της φύσης έτσι δέν πολυκλείστικα σπίτι καί μέ τά αγαπημένα μου σκυλούρια,τήν Ζωζώ καί τόν Λουκουμά,κάναμε κάμποσα χιλιόμετρα καθημερινά,αγναντεύοντας όπου έφτανε τό μάτι,μέ τήν αιτιολογία τής σωματικής άσκησης.
Σαν χειμερινή κολυμβήτρια πού σέβεται τόν εαυτό της,κολύμπησα σέ ερημικές περιοχές πού άνθρωποι αποφεύγουν καί δέν πάνε.Οπότε δέν διακινδύνευσα κάτι σε σχέση μέ τήν απαγόρευση.
Νά πώ πώς κάνω όνειρα ακόμη καί τούτη τήν περίοδο,ευτυχώς τό διαδίκτυο ευνοεί ,τήν ατομική εργασία καί κάνω παραγωγή σέ μία διασκευή πολύ γνωστού τραγουδιού,τόσο ανεβαστικό καί εκτονωτικό θάλεγα μέ τό anfant gateaux τών μουσικών...ανυπομονώ φίλοι μου. Ομως όλο αυτό τόν καιρό μού έλλειψε τόσο πολύ η αγκαλιά,πού δέν αντικαθίστατε μέ όλα τά σπόρ καί μέ όλα τά ηλιοβασιλέματα τού κόσμου. Μέ τήν πρώτη ευκαιρία θά κάνω μία τεράστια αγκαλιά τούς πολύ αγαπημένους μου καί όχι μόνο. Δέν θά πάψω νά τούς λέω πόσο πολύ τούς αγαπώ καί όσο εύθραυστη νοιώθω μακριά τους. Μά γιά τήν ώρα συνεχίζουμε έτσι όπως είμαστε καί όπως μπορεί ο κάθε ένας μας,ελπίζω σύντομα νά σάς δώ τριγύρω αγαπημένοι μου!