Και να που κάπως συνηθίσαμε... Μέσα σε όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση βρήκαμε όλοι χρόνο για πράγματα που δεν διαθέταμε πριν και αμελουσαμε μέσα σε ολη την καθημερινότητα! Βρήκα λοιπόν πολύ χρόνο για τον εαυτό μου και του χάρισα όσα τον ευχαριστούν. Διαβάσαμε, ασχοληθήκαμε με το σπίτι μας, μιλήσαμε μεταξύ μας και θυμηθήκαμε πόσο αγαπαμε ο ένας τον άλλον. Εγώ και ο εαυτός μου! Ξεκινώντας από πλάκα κατά τη διάρκεια της γυμναστικής μας -του περιβόητου "Β6" μας- καταλήξαμε με την φίλη μου Αθήνα Χατζηαθανασίου να φτιάχνουμε καθημερινά χιουμοριστικά βίντεο με θέμα την καραντίνα και αυτό μας έδωσε έναν καθημερινό στόχο και μια διάθεση δημιουργίας. Φτιάξαμε λοιπόν το funily_stories στο Instagram και καταγράφουμε την καθημερινότητα της καραντίνας με τον δικό μας τρόπο. Βρήκα χρόνο να ηχογραφησω βιβλία για ανθρώπους που δεν μπορούν να διαβάσουν για το http://m.akousenabiblio.com, πράγμα που ήθελα να κάνω εδώ και καιρό και όλο το άφηνα πίσω. Κι όμως ενώ σταματήσαμε να βλεπόμαστε, με κάποιους ανθρώπους ήρθαμε πιο κοντά! Με βίντεο, με τηλέφωνο, με μηνύματα η επικοινωνία απέκτησε μια άλλη ουσία πρωτόγνωρη και σημαντική. Καπως μ' εναν μαγικο τροπο καποιοι ηρθαμε πιο κοντα με αφορμή την απόσταση. Ρουμανία, Μάνη και Παγκρατι απεχουν ξαφνικά το ίδιο, και λίγο μετά σταματάνε να απέχουν εντελώς! Τι μου έχει λείψει; Ένας καφές που θα λέμε βλακείες, δε θα μιλάμε για αρρώστιες και οικονομία, και μετά θα έρθουν κι άλλοι... Θα σουρουπώσει, θα μυρίζουμε την άνοιξη και θα πίνουμε μπύρες, και μετά θα έρθουν κι άλλοι... Και η παρέα μας ολο και θα μεγαλώνει και στο τέλος πριν πούμε καληνύχτα θα αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον σφιχτά χωρίς κανένα δισταγμό! Φοβαμαι ότι αυτο θα αργήσει άλλα ελπίζω να έρθει όσο πιο σύντομα μπορεί...