ΚΑΙ οι θεοί κάνουν λάθη και δεν θέλω αντίρρηση! Έτσι και ο δικός μας, ξέρεις, αυτός ο γνωστός: έπλασε την ίδια ακριβώς μέρα τον ράφτη με τον επιδημιολόγο. Ατόπημα!
Τα παιδάκια έπαιζαν αγαπημένα ο ένας με τα παιχνίδια του άλλου, τα αντάλλασσαν χωρίς αψιμαχίες. Έδινε ο επιδημιολόγος τον μοριακό του αναλυτή (από τότε υπήρχε, μη σε ξεγελάνε) του έδινε ο ράφτης την δαχτυλήθρα του. Έδινε ο ράφτης τη βελόνα του, τη μεζούρα του και τις οτρές, έπαιρνε από τον άλλον το μικροσκόπιο, τις σύριγγες και τα φιαλίδια. Μια χαρά περνούσανε κι όταν ο ξυλουργός,μια τάξη μεγαλύτερος, προσπαθούσε να τους καθοδηγήσει στη σωστή χρήση των παιχνιδιών τους “Άσε μας, θέλουμε από μόνοι μας να ενηλικιωθούμε” του έλεγαν και τον έσπρωχναν κιόλας. Πού τρόποι εκεί πάνω!
Πάτησαν κάποτε το πόδι τους στη γη και από τότε ασκούσαν με αγάπη τα επαγγέλματα που τους ταίριαζαν. Όταν έπεσε μια καταραμένη αρρώστια, τρόμος και πανικός απ άκρη σ άκρη της γης, άνοιξαν κάποια στιγμή και τα σχολεία, πήρε εντολή ο “Επιδήμ” (κατά το ΩΡΛ) να προτείνει μέτρα προφύλαξης για τα παιδιά μας. Κατέφυγε στη μεζούρα, αγαπημένο ενθύμιο από τον επιστήθιο φίλο του, όλα τα άλλα τα είχε δοκιμάσει, την έπιασε κάπως δεν ξέρω πώς, εκεί πάνω για σκαφτικό εργαλείο την είχε, λακκάκια στο χώμα άνοιγε, την γύρισε από δω, την ξετύλιξε από την άλλη, έβλεπε τα μονοψήφια τα διψήφια και τα τριψήφια νούμερα, ψιλομπερδεύτηκε και κάποια στιγμή άκρως ζαλισμένος καλεί το νούμερο του ράφτη και του δίνει δύο νούμερα: «ύψος τόσο, φάρδος τόσο» του λέει και κατεβάζει το ακουστικό. Ο ράφτης που κάτι του πήγε στραβά, έκοβε το μάτι του, δεν έφερε αντίρρηση, στο κάτω-κάτω πιο καταξιωμένος απ αυτόν ήταν ο «Επιδήμ» σε όοολη την κοινωνία, επιστημονική και μη.
Το ατόπημα που σου έλεγα αποκαλύφθηκε καισκόρπισε όχι θανάτους, αρρώστιες και μολύνσεις, αλλά χάχανα, ειρωνείες, ύβρεις και απαξίωση των δύο πρωταγωνιστών μας, από Εμάς τους αλάνθαστους.
Ευτυχώς όμως, ευτυχώς για τα παιδιά μας λέω, που εκείνος ο ξεχασμένος ξυλουργός, που τους είχε και τους δυό μια έννοια από τότε, τους έστειλε τηλεγράφημα, εκεί είχε μείνει αυτός, ιδέα από μέϊλ: «Σας αποστέλλω άμεσα μπαστούνια άσπρα σε όλα τα μεγέθη, για να μπορούν να «βλέπουν» τα παιδιά και να μπαίνουν στο σχολείο. Και πού είσαστε ρε σεις; Βάλτε καμιά φωνή ρε, να πάμε για κάνα καρτούτσο, χαθήκαμε ρε μπαγάσηδες!»
Αγνή Ζησίδου
Σύρος, 15.09.2020