1. Πως περάσατε την περίοδο της «καραντίνας»?
Στην καραντίνα, πάντοτε με την παρέα του σκύλου και της γάτας μου, διάβασα πολύ για το διδακτορικό μου, γυμνάστηκα, και είδα πολλές ταινίες. Είχα τα διαδικτυακά μαθήματα με το Πολυτεχνείο και την «Καταπactή» που παρόλες τις πρακτικές δυσκολίες, πραγματοποιήθηκαν με θετικό πρόσημο, κατά τη γνώμη μου.
2. Πώς βλέπετε το σήμερα και πώς το αύριο ?
Πρώτα απ’ όλα, είναι το «πριν». Και σε αυτό, χάθηκαν χιλιάδες άνθρωποι στο πουθενά, αδίκως και δε γυρνούν πίσω. Και αυτό δεν αφήνει τίποτα καλό να σκεφτούμε όσο καλά και αν πήγε, στατιστικά, η Ελλάδα. Για το άμεσο μέλλον, δηλαδή το «τώρα», στο οικονομικό μέρος, δε θα είναι καλό για το σύνολο της κοινωνίας, εκτός από τους…κατασκευαστές μασκών και τους έχοντες αποθέματα στην τράπεζα.
Θα υπάρξουν ωφελημένοι από τις συγκυρίες. Αλλά ελάχιστοι. Άρα δεν είναι ευοίωνο. Σε όλα τα άλλα μέρη της ζωής μας, την απάντηση δεν την ξέρω γιατί εξαρτάται από την πορεία της πανδημίας – πότε θα τελειώσει, αν θα αφήσει πληγές στην καθημερινότητά μας, πότε θα βρεθεί το εμβόλιο κλπ.
Αν πάνε όλα καλά θέλω να πιστεύω ότι θα μας αφήσει με την εκτίμηση όλων αυτών που χάσαμε – τις αγκαλιές, το άγγιγμα, την ελευθερία μετακίνησης, την απουσία του φόβου για την υγεία μας κλπ. Μακάρι, σύντομα να αποτελέσει όλο αυτό κομμάτι της ιστορίας. Για το απώτερο μέλλον, με την προϋπόθεση ότι ο κορωνοϊός θα εξαφανιστεί από τη ζωή μας, πιστεύω πως θα φέρει κάτι αισιόδοξο για τον πλανήτη.
Ότι θα μάθουμε να είμαστε…απαισιόδοξοι για το μέλλον του αν συμπεριφερόμαστε όπως μέχρι σήμερα. Και θα αρχίσουμε να του φερόμαστε όπως του αξίζει. Ένα στοιχείο της αισιοδοξίας μου αποτελεί το γεγονός ότι αρρώστησαν πλούσιοι και φτωχοί, ισχυροί και ανίσχυροι (τα σενάρια της διαφοράς ή μη αντιμετώπισης του καθενός από τα συστήματα υγείας με βρίσκουν αδιάβαστο - δεν τα σχολιάζω).
Αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο μάθημα για την ανθρωπότητα, όπως ακριβώς η εικόνα δύο όμοιων σκαμμένων τάφων που από κάτω τους αντιστοίχως έχουν τον υπότιτλο: πλούσιος – φτωχός.