Ανάμεικτα συναισθήματα για τα όσα συμβαίνουν!Ζούμε ανήκουστες καταστάσεις! Πέρα από το ότι κοιμήθηκα πολύ που το είχα ανάγκη,αρκετές ταινίες και βιβλία,τακτοποίησα τα πατάρια,φρόντιζα τους ηλικιωμένους γονείς,τάιζα τα αδέσποτα ζωάκια μου( είμαι εκείνη η τρελή αο τον πρωτο που κατεβαίνει και το κάνει 😅),έκανα συνέχεια βιντεοκλήσεις με τους φίλους,παρακολουθούσα τις live εκπομπές φίλων μουσικών παραγωγών..Ξέρεις τί μου λείπει;! Το γέλιο.!Οι συνεργάτες μου στο στούντιο,οι αθλούμενοι μου,οι φίλοι..Το μυαλό μου είναι στους ανθρώπους που βρίσκονται κάτω απ την πρώτη γραμμή,σε κείνους που δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα ,που δεν πήραν το 800αρι επίδομα,στα παιδιά που δεν μπορούν να κυνηγήσουν το όνειρο έτσι όπως πρέπει και να μπουν πανεπιστήμιο!!!Μόνο η προσευχή με γεμίζει ελπίδα! Και αυτό που θα κάνω όταν λήξει όλο αυτό είναι να τρέξω να βοηθήσω όσο μπορώ!Όταν δίπλα σου πέφτουν βόμβες δε μπορεί να κοιτάς μόνο το δικό σου το τομάρι! Αυτό θα μου δώσει ανακούφιση!