Ποια θεατρική παράσταση επιλέξατε πρόσφατα να παρακολουθήσετε και γιατί;
Όταν κρεμάσουν τις όμορφες, Την είδα αυτή την παράσταση για να καταλάβω πως μια θεατρίνα που ξεκίνησε πριν από χρόνια το ταξίδι της στο καμιόνι ενός μπουλουκιού μπορεί και ζει τώρα μακριά από θεατές, φώτα και χειροκρότημα
Πόσο συχνά είστε θεατής θεατρικών παραστάσεων;
Όσο μου επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου. Σίγουρα πάντως θα δω 5-6 παραστάσεις το μήνα.
Στην Αθήνα, κάθε χρόνο, υπάρχει υπερ -πληθώρα θεατρικών παραστάσεων. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο γύρω από αυτό.
Και καλώς υπάρχουν. Όποια παράσταση αντέξει και αγκαλιάσει το κοινό συνεχίζει για πολλές χρονιές. Πάντως προτιμώ την πληθώρα από την έλλειψη.
Πώς είναι να παρακολουθεί κανείς θέατρο στο εξωτερικό. Έχετε ανάλογη εμπειρία;
Έχω δει μόνο δύο φορές παραστάσεις στο εξωτερικό. Κάποτε δούλευα πάρα πολύ και δεν είχα χρόνο, τώρα δεν δουλεύω πολύ αλλά δεν έχω χρήμα ( χιχι)
Με μια λέξη: πώς χαρακτηρίζετε το θέατρο του καιρού μας;
Με ένα τίτλο από ταινία Μοντέρνοι καιροί. Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματιστηριακό κραχ του 1929 και αποτελεί ένα σχόλιο στην απεγνωσμένη εύρεση εργασίας σε μια κοινωνία με τεράστια ανεργία καθώς και στην οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων.
Όλα τα είδη υπάρχουν, πλουραλισμός και το κοινό να διαλέγει ελεύθερα ακόμα και κάτω από αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες
Ποια ήταν η πρώτη σας εμπειρία με την τέχνη του θεάτρου; Τι κρατάει άσβεστο η μνήμη σας από αυτή την πρώτη εμπειρία;
Που βρέθηκα νεαρό κορίτσι ανάμεσα σε μεγαθήρια, που μέχρι χθες έβλεπα από την τηλεόραση, και ξαφνικά ήμουν δίπλα τους να υποκλίνομαι και να παίρνω κι εγώ λίγο από το ταλέντο τους και το χειροκρότημα που τους χάριζε το κοινό.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, με ποιον άλλο κλάδο -που άπτεται της θεατρικής τέχνης- θα θέλατε να είχατε καταπιαστεί;
Συγγραφέας σίγουρα, ίσως και ποιητής
Πόσο τυχερός είναι ένας ηθοποιός, που βιώνει όλο αυτό το ταξίδι;
Από μόνο του το ταξίδι είναι τύχη, από το ξεκίνημα. Αν έχει κιόλας διάρκεια και πολλά λιμάνια, γίνεσαι υπερτυχερός και πλούσιος σε εμπειρίες και συγκινήσεις.
Ο Αυστροαμερικανός σκηνοθέτης Μπίλυ Γουάιλντερ έχει πει ότι ένας σκηνοθέτης πρέπει να είναι αστυνόμος, νοικοκυρά, ψυχαναλυτής, συκοφάντης και καθίκι. Η σκηνοθεσία ποια στάδια ακολουθεί μέχρι να υλοποιήσει έναν - έναν τους στόχους της;
Η σκηνοθεσία είναι απόρροια πολλών πραγμάτων, γεγονότων αλλά πάνω από όλα προσώπων. Ένας σκηνοθέτης έχει να καταλάβει πλήρως το κείμενο αυτό που λέμε "τι θέλει να πει ο ποιητής " Μετά να δει αν μπορεί με τα μέσα που έχει για να ταιριάξει παράσταση και παραγωγή, τι του δίνουν και που για να δημιουργήσει και τέλος το έμψυχο υλικό , οι ηθοποιοί ως επί το πλείστων και βέβαια οι υπόλοιποι συντελεστές (μουσικοί, σκηνογράφοι, φωτιστές ενδυματολόγοι κλπ)που έχει για να "στήσει" την παράσταση. Έχει να παλέψει με πολλά εδώ στην Ελλάδα (έξω νομίζω τα έχουν λύσει αυτά, υπάρχει η παραγωγή που καλύπτει τις απαιτήσεις του σκηνοθέτη και στηρίζει την παράσταση)
Σας έχει τύχει να παρακολουθήσετε κάποια θεατρική παράσταση πάνω από μία φορά; Κι αν ναι, ποια ήταν αυτή και γιατί;
Όχι δεν έχει τύχει να δω δεύτερη φορά παράσταση. Πολλές φορές να έχω δει το ίδιο έργο ενός Συγγραφέα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και με άλλο ανέβασμα του έργου ναι, αλλά ίδια παράσταση, όχι
Αν δεν σας αρέσει μια θεατρική παράσταση, είναι μονόδρομος για εσάς η "εγκατάλειψή" της;
Ποτέ, όσο και να μην μου αρέσει, δεν έχω φύγει από παράσταση, σέβομαι και τους συναδέλφους που παίζουν εκείνη την στιγμή αλλά και τους θεατές που θα ενοχλήσω αν σηκωθώ ξαφνικά στη μέση μιας παράστασης. Όχι δεν το έχω κάνει, κι ούτε θα το κάνω ποτέ.
Ποια στοιχεία συμβάλλουν στην καλλιτεχνική κυρίως επιτυχία μιας θεατρικής παράστασης;
Καλή κλασσική ερώτηση που αιώνια θα τίθεται και κανείς δεν θα μπορέσει να δώσει απάντηση. Αν υπήρχε συνταγή για θεατρική επιτυχία όλοι μας αυτήν θα ακολουθούσαμε κατά γράμμα. Θυμάμαι κάποτε στο καμαρίνι του μεγάλου μας Ντίνου Ηλιόπουλου να μου αφηγείται πολλά και διάφορα από το θέατρο και τον Ελληνικό κινηματογράφο.. Μου έλεγε πως μια ταινία μπορεί να "έσκιζε" εισπρακτικά και μετά όλοι αυτοί οι συντελεστές της ταινίας να επιχειρούσαν θεατρικά έργα, κλασσικά ή καινούρια και πολλές φορές η συνταγή αποτύγχανε και αναρωτιόμουν μα τι έφταιξε.... και εισβάλλει ο Νίκος Ρίζος που ήταν στο δίπλα καμαρίνι και μου λέει " Άκου μικρή και να το θυμάσαι αυτό σε όλη σου τη ζωή που θα περάσεις στη σκηνή. Στο θέατρο πετάς τα λεφτά από το παράθυρο και ίσως έρθουν από την πόρτα. Κάθε θεατρικό είναι ένα ρίσκο, το κοινό θα αποφασίσει για την πορεία μιας παράστασης, ακόμα κι αν βάλεις στην σκηνή τον Laurence Olivier. "
Πιστεύετε ότι το θέατρο πρέπει να χωρίζεται σε ποιοτικό κι εμπορικό;
Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, ίσα ίσα, ιδανικός συνδυασμός το ποιοτικό να είναι ή να γίνεται πάντα και εμπορικό.
Ποιο είναι το θεατρικό κείμενο που ξεχωρίζετε;
Να μπορεί να φτάσει η κάθε του λέξη στην ψυχή του θεατή Να συγκινήσει με χαμόγελα ή δάκρυα. Να ακούσεις έστω και μία πρόταση σαν θεατής, και να πεις, αυτή η φράση γράφτηκε για μένα.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και σκηνοθέτης; Κι εντός και εκτός συνόρων.
Tennessee Williams, Federico García Lorca, Isabel Allende, Ζυράννα Ζατέλη, και Ιάκωβος Καμπανέλλης και από σκηνοθέτες, Ettore Scola και Billy Wilder
Με ποιον σκηνοθέτη, που δεν έχετε συνεργαστεί ως τώρα, θα θέλατε να συνεργαστείτε στο άμεσο μέλλον;
Είναι αρκετοί και πολλοί οι σπουδαίοι σκηνοθέτες που έχουμε, και που θα ήθελα να συνεργαστώ.
Το 2020, γεμίζουν οι θεατρικές αίθουσες στην Ελλάδα; Παραμένει το θέατρο εκείνη η λαϊκή τέχνη, που είναι αναγκαία για τον μέσο άνθρωπο;
Κάποιες παραστάσεις πηγαίνουν και μάλιστα σε συνεχείς σεζόν, κι αυτό σημαίνει πως το κοινό αναγνωρίζει τις καλές παραστάσεις και τις αγκαλιάζει ασφυκτικά, γεμίζοντας τις αίθουσες. Φυσικά υπάρχουν και οι πολυδιαφημισμένες παραστάσεις από τα media και από τις τηλεπερσόνες ανάμεσα σε μαγειρική και κους κους, που εμείς "οι παροικούν τες την Ιερουσαλήμ" ξέρουμε πως βγάζουν μία σεζόν κι αυτή με προσκλήσεις.... αλλά η ευαισθησία μας προς τους συναδέλφους δεν θα μας έκανε ποτέ να ονοματίσουμε.
Ποια είναι η πιο δυνατή συγκίνηση, που σας έχει προκληθεί ποτέ σε θεατρική παράσταση;
Όταν ξεκινάει η παράσταση, κάθε φορά και για 32 χρόνια τώρα, κι όταν φτάσει στο τέλος της και ακούσεις το ζεστό και συνεχόμενο χειροκρότημα. Η αρχή με την αγωνία της και το τρακ, αλλά και το φινάλε, λυτρωτικό και με ευγνωμοσύνη προς τους θεατές.
Θυμώσατε ποτέ κατά την διάρκεια θεατρικής παράστασης;
Δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά σίγουρα θα έχω θυμώσει, τρεις δεκαετίες που παίζω...όπως σίγουρα θα έχω κλάψει, θα έχω συγχιστεί, θα έχω πονοκέφαλο, είμαστε άνθρωποι και έχουμε ότι και όλος ο άλλος κόσμος που πηγαίνει με νεύρα ή με στενοχώριες στην δουλειά τους. Η διαφορά είναι πως σε μια θεατρική παράσταση δεν έχει άδεια, δεν έχει δικαιολογία δεν έχει αναβολή. Παίρνεις την θυμοσοφία σου και πας στο καμαρίνι, ετοιμάζεσαι, τα ξεχνάς όλα και έχεις μόνο το ρόλο να ενσαρκώσεις. Όλα τα άλλα θα περιμένουν για τουλάχιστον δύο ώρες.
Κάνετε όνειρα, καλλιτεχνικά ή παντός είδους, σαν να είστε είκοσι χρόνων; Μοιραστείτε μαζί μας κάποια από αυτά.
Μη σου πω σαν 15 χρονη, και μην γελάσεις όπως γελάω εγώ που στο λέω. αλλά έτσι είναι. Άλλωστε τα όνειρα είναι για να είναι πολλά και πλούσια, για να μπορέσεις έστω και ένα να πραγματοποιήσεις, χωρίς να στενοχωρηθείς που τα υπόλοιπα πήραν αναβολή ή έσβησαν.
Αν είχατε την μεταφυσική δυνατότητα να συναντήσετε ένα ιερό τέρας της τέχνης, που σήμερα δεν υπάρχει, ποιο θα ήταν αυτό;
Την Άννα Μανιάνη και την Κατίνα Παξινού.
Ποιο τραγούδι ακούγατε (γιατί κάποιο σίγουρα ακούγατε) όσο απαντούσατε τις παραπάνω ερωτήσεις;
συνήθως ακούω Δημήτρη Μητροπάνο, Μίλτο Πασχαλίδη ή Freddie Mercury (Queen)
αγοράστε εδώ
Ο Ένοικος - τρίτος χρόνος
της Άννας Παντζέλη
Κάθε Κυριακή στις 6.30μ.μ. στο θέατρο Αλκμήνη
Παίζουν: Λίνα Μαρκάκη & Άννα Παντζέλη Σκηνικά: Γιάννης Μυρσιώτης Κοστούμια: Λένα Μηνά Μουσική: Χρίστος Τσαπάρας Τραγούδι::Αθηνά Μπαρδάκου Φωτισμοί: Τάκης Μπαρδάκος Φωτογραφίες: Αντώνης Συμεωνάκης Δημόσιες Σχέσεις – Επικοινωνία : Άντζυ Νομικού
Ο Ένοικος
Ψυχολογικό δράμα με τις καθημερινές τριβές αλλά και τις πικρές αλήθειες που κρύβει μια συγγενική σχέση. Η μονότονη και συνάμα αστεία ζωή της Μαρίας και της Στέλλας μέσα από την καθημερινότητα τους. Με αφορμή τα γενέθλια του ενοίκου τους, Μάρκου, δύο γυναίκες - αδερφές, που δεν τα κατάφεραν στην ζωή τους, αρχίζουν να ξετυλίγουν το παρελθόν τους και να αλληλοσπαράζονται . Η οικογένεια, τα βιώματα, οι παιδικές κόντρες αλλά και οι ξεχωριστές μα και τόσο ίδιες ζωές τους, γίνονται σκιές που τις καταδιώκουν αλλά και τις λυτρώνουν ταυτόχρονα Οι δυο αδερφές θα διανύσουν «χιλιόμετρα ζωής» μέσα σε μια νύχτα για να καταλήξουν να σπάσουν ένα απόστημα χρόνων, που πονά και τις δυο το ίδιο. . Η Άννα Παντζέλη και η Λίνα Μαρκάκη συνεχίζουν για 3η χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη να ενσαρκώνουν τους ρόλους της Μαρίας και της Στέλλας. Από το πρωτότυπο έργο της Άννας Παντζέλη, οι δυο ερμηνεύτριες δίνουν χρώμα και νόημα στις λέξεις που πλέκονται στα χείλη τους για να θυμίσουν, να πονέσουν, να ενώσουν, να αυτοσαρκαστούν και να μοιραστούν συναισθήματα με το κοινό.
Διάρκεια παράστασης 74 λεπτών (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Προπώληση: 8 ευρώ viva.gr
Στο ταμείο του θεάτρου διατίθενται εισιτήρια για άνεργους, Α.Μ.Ε.Α., φοιτητές, συνταξιούχους και γκρουπ : 8 ευρώ
Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ (2103428650)
Αλκμήνης 8 – 12 (στάση Μετρό Κεραμεικός)
Κάθε Κυριακή στις 6.30μ.μ.
(Για : Κ.Α.Π.Η. ειδικές τιμές, κατόπιν συνεννοήσεως)