Όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούμαστε με τον χώρο του θεάτρου νομίζω ότι έχουμε την δημιουργία στο αίμα μας. Θα ήταν πολύ δύσκολο λοιπόν εν μέσω καραντίνας να μην βρούμε να ασχοληθούμε με κάτι και πάλι δημιουργικό. Από την πλευρά μου εκτός των απλών και κοινών πραγμάτων (όπως ξεκούραση, διάβασμα, περπάτημα με το σκυλάκι μου, εκ νέου διακόσμηση στο σπίτι και το μπαλκόνι, γυμναστική, διαλογισμό και τηλέφωνα επιτέλους με άνεση χρόνου στους φίλους κλπ) που λίγο ώς πολύ όλοι μας κάναμε, γιατί βλέπεις δεν υπήρχε χρόνος ούτε για αστείο όσο βρισκόμασταν στις επάλξεις, ουπς να μην ξεχάσω ότι κατάφερα επιτέλους να φυτέψω και διάφορα ζαρζαβατικά σε γλαστρούλες όπως πολύ σοφά μου είχε πεί και η φίλη μου Αντζυ Νομικού στο παρελθόν, αλλά μόνο εν μέσω καραντίνας βρήκα χρόνο να το κάνω (δεν περίμενα ότι θα με συναρπάσει τόσο να τα βλέπω να μεγαλώνουν κάθε μέρα, είναι απίστευτο, είναι ζωή), αποφάσισα να ενδώσω και σε μια πρόταση που μου είχαν κάνει παλαιότερα από το νούμερο ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο για άτομα με ειδικές ανάγκες το STEKIRADIO.GR και ξεκίνησα μια ραδιοφωνική εκπομπή κάθε Τετάρτη βράδυ στις 10. Η εκπομπή λέγεται «Στιγμές με την Αλίκη» και την κάνω τελείως εθελοντικά με σκοπό να βοηθήσω και εγώ με τον τρόπο μου τα άτομα που μένουν σπίτι και θέλουν να ακούσουν και κάτι διαφορετικό. Η εκπομπή δεν απευθύνεται μόνο σε άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά και σε όλο τον κόσμο που θέλει να την ακούσει… ..Θεωρώ ότι είναι κάτι ιδιαίτερα δημιουργικό και ευχαριστώ από καρδιάς την ιδιοκτήτρια του σταθμού κυρία Αναστασία Σαραντίδου που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία.
Τώρα ρωτάς αν μου έχει λείψει κάτι και τι θα ήθελα να κάνω μόλις λήξει η καραντίνα. Δεν θεωρώ ότι μου έλειψε κάτι εκτός της συναναστροφής μου με τους ανθρώπους που είχα μάθει να συνεργάζομαι…κάτι που ελπίζω να γίνει ξανά, αν όχι άμεσα, τουλάχιστον μελλοντικά.
Το μόνο που θα ήθελα να κάνω μόλις λήξει η καραντίνα είναι να πάω σε κάποια παραλία ή νησί και να αράξω κάτω από τον Ελληνικό καταγάλανο ουρανό και ήλιο, να απολαύσω την θάλασσα μου με τον σύζυγό μου, τον γιό μου, το σκυλάκι μου, τους φίλους και τις παρέες μας, να χαθώ για μια ακόμη φορά στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος πίνοντας ένα dry martini πάνω στην άμμο….
……αλλά ΚΥΡΙΩΣ θα ήθελα να νοιώσω….να νοιώσω και να δώ όλους τους ανθρώπους υγιείς, χαρούμενους, να χαμογελάνε, να ανοίξουν πάλι οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν πίσω αλώβητοι ….Εν ολίγοις να πάρουν πάλι την ζωή στα χέρια τους…και να την απολαύσει όπως θέλει ο καθένας.
Αλίκη Δανάλη
Σύμβουλος Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων