α 2020. Μένουμε σπίτι. Προφυλασσόμαστε και προφυλάσσουμε τους συνανθρώπους μας. Παύση. Θα είμαι ειλικρινής. Δεν είχα πρόβλημα να καταναλώσω όλο αυτόν τον "ελεύθερο χρόνο" που προέκυψε λόγω των συνθηκών. Μου αρέσει να μένω σπίτι. Έχω πολλά να κάνω ώστε να μένω απασχολημένη. Είδα ή ξαναείδα ταινίες. Διάβασα ή ξαναδιάβασα βιβλία και κείμενα. Συγκεκριμένα ξαναδιάβασα τον Προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν και το αναφέρω ξεχωριστά γιατί αν δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, κάντε το. Ζωγράφισα με λαδοπαστέλ και κηρομπογές, ναι ζωγραφίζω ακόμα με κηρομπογές, μου αρέσουν περισσότερο από τα λάδια. Έπαιξα βιντεοπαιχνίδια και επιτραπέζια. Μαγείρεψα και μαγείρεψα και μαγείρεψα. Και πιο πριν μαγείρευα , αλλά υπήρξαν μέρες αυτήν την περίοδο που το έκανα σα να πρόκειται για το σημαντικότερο μου εγχείρημα. Αποφάσισα να μάθω ισπανικά. Δεν γυμνάστηκα όσο θα ήθελα. Αλλά πέρασα χρόνο με τον σύντροφό μου όπως ακριβώς ήθελα. Σκέφτηκα πως ζω σ' ένα περιβάλλον που μου επιτρέπει να νιώθω ασφάλεια και ηρεμία. Στενοχωρήθηκα και θύ
μωσα όταν είδα για ακόμα μια φορά πως αυτό δεν ισχύει για όλους . #Καμία μόνη. Δούλεψα για το θεατρικό κείμενο που πρόκειται να σκηνοθετήσω, " Στις 6 παραγγελίες η 1 δώρο" του Άρη Βέβη. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα σας το παρουσιάσουμε την επόμενη σεζόν. Και ανυπομονώ.
Ανυπομονώ να συναντηθούμε, γιατί αυτό είναι που μου έλειψε. Να συναντηθούμε θεατρικά, κοινωνικά, ουσιαστικά. Να βρεθούμε και να βρούμε τρόπο να βρισκόμαστε χωρίς φόβο. Όπως λέει κι ένας στίχος του Koltès (Ρομπέρτο Τσούκο), " Και δεν ξέρω τώρα τίποτα για το τι πρόκειται να συμβεί, για τον τρόπο που θα δω τον κόσμο και που ο κόσμος θα με δει ή δεν θα με δει". Είναι στο χέρι μας να ξαναβρούμε την εμπιστοσύνη. Οι περιστάσεις είναι τέτοιες που πρέπει να το κάνουμε από την αρχή . Να μεγαλώσουμε και να βγούμε πάνω από αυτές , μέσα από την τέχνη , μέσα από την κοινότητα , μέσα από την αλληλεγγύη. Ανυπομονώ.
