1. Σε ποια χώρα θα θέλατε να ζείτε?
Γενικώς, νομίζω ότι σε όποιον τόπο κι αν πάει κανείς, όταν τον συνηθίσει, θα είναι το ίδιο. Ειδικά σήμερα που ο πλανήτης μας έχει γίνει ένα χωριό, όπως λένε. Αρκεί να ξέρεις τι θέλεις, και, άμα ψάξεις, με τύχη, που πάντα χρειάζεται, θα το βρεις. «Διάλεξε εσύ τον τρόπο ζωής, και η συνήθεια θα σου τον κάνει ευχάριστο», έλεγαν οι Πυθαγόρειοι. Απλώς, έτσι όπως έχουν τα πράγματα στον τόπο μας όπου με έριξε η ζωή, δεν θα μπορούσα να ζήσω στην επαρχία, δεν θα μπορούσα να ζήσω μακριά από την Αθήνα, δεν θα μπορούσα να ζήσω μακριά από την ευρύτερη περιοχή του καλούμενου Κέντρου.
2. Αν πηγαίνατε στο διάστημα ποιον θα παίρνατε μαζί σας;
Μπορώ να σας πω ποιον δεν θα έπαιρνα μαζί μου: τον εαυτό μου. Γιατί έτσι θα γύριζα ο ίδιος.
3. Σας απασχολεί ο πλανήτης?
Ασφαλώς.
4. Πείτε μας τρόπους που θα φέρουν καλύτερο αποτέλεσμα για την σωτηρία του.
Δεν έχω να σας πω τρόπους. Μπορώ να σας πω έναν τρόπο μόνο για την σωτηρία του: να εξαφανιστούν οι ηλίθιοι (ΟΛΟΙ οι ηλίθιοι όμως. Γιατί κι ένας να ξεμείνει, φτάνει για να μολυνθούν οι υπόλοιποι) Τότε, όταν δεν θα υπάρχουν πια ηλίθιοι, θα ενστερνιστούμε το χρέος μας να σωθεί ο πλανήτης, μια και δεν είναι δικός μας, αλλά τον έχομε δανειστεί από τους επιγόνους μας.
5. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στη δουλειά σας και ποιο είναι αυτό που δεν σας αρέσει .
Η δουλειά, ό, τι και να λέμε, είναι δουλεία. Και η δουλεία δεν έχει χαρές για τον δούλο εκτός από την ικανοποίηση μόνο από το αποτέλεσμα του μόχθου του, το οποίον όμως συμβαίνει να απολαμβάνουν οι άλλοι πλην του δούλου ̶ του συγγραφέα εν προκειμένω.
6. Ποια είναι η σχέση σας με το έργο σας όταν το τελειώνετε και το παραδίδετε στο κοινό;
Όποια είναι η σχέση του πατέρα προς το παιδί του όταν μεγαλώσει και αποφασίσει να ζήσει μόνο του πια. Καμιά. Το μόνο που με συνδέει με το έργο μου όταν πλέον το παραδώσω είναι ότι το δημιούργησα. Από κει και πέρα ό, τι πετύχει, θα είναι δικό του επίτευγμα. Το να μπαίνω εγώ στην μέση, σαν την προστατευτική πεθερά, μόνο σύγχυση μπορώ να προκαλέσω.
7. Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 20 χρόνια από σήμερα.
Νεκρό, μάλλον ̶ ε;
8. Το πρωί ξυπνάτε με κέφι ή είστε τύπος που δε θέλει να του μιλάνε ?
Όπως και να σηκωθώ, όταν απλώσω τον αφρό του ξυρίσματος στο πρόσωπό μου, καθώς νιώθω το δέρμα μου να το διαπερνά μια λεπτή υγρασία έρχομαι στα ίσα μου. Γι' αυτό ξυρίζομαι ανελλιπώς κάθε πρωί. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουν γυναίκα.
9. Το πρώτο πράγμα που θα κάνετε μόλις τελειώσει η καραντίνα?
Να ξεχάσω να βάλω την μάσκα και να στείλω μνμ στο 13033.
10. Μέχρι πού θα φτάνατε υπερασπιζόμενος τις ιδέες σας; Θα μπορούσατε να πεθάνετε γι' αυτές, ας πούμε;
Όχι. Πρώτον, γιατί μπορεί να είναι λάθος, και δεν θα ήθελα να πεθάνω από λάθος ̶ και μάλιστα δικό μου. Δεύτερον, γιατί δεν ξέρω, αν πέθαινα ποιος θα τις υπερασπιζόταν. Κακά τα ψέματα, όταν εκλείψει ο άνθρωπος που φέρνει τις ιδέες στον κόσμο, ξεφτίζουν κι αυτές μαζί. Δείτε τι ήταν ο Μάο και οι ιδέες του όσο ζούσε, και τι είναι σήμερα, πόσοι μιλάνε πλέον γι' αυτόν και τις ιδέες του.
11. Αν είχατε την δυνατότητα, ποια ιστορική προσωπικότητα θα καλούσατε σε δείπνο;
Τον Βολταίρο. Θα είχα τόσα πολλά, σοβαρά κι ευτράπελα, να ακούσω από αυτόν. Είναι αυτός, ξέρετε, που οραματιζόταν μια κοινωνία κατά το πρότυπο του χρηματιστηρίου του Λονδίνου μέσα στο οποίο αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι διαπραγματεύονται ο ένας με τον άλλο σαν να ήταν ομόθρησκοι και ονομάζουν άπιστους αυτούς μονάχα που χρεοκοπούν. Αυτό θα πει ανοικτή κοινωνία!
12. Ποια είναι τα επαγγελματικά σας μελλοντικά πλάνα η όνειρα?
Πρώτον, να μην σταματήσω να ονειρεύομαι. Δεύτερον, να συνεχίσω να γράφω. Τρίτον, να ονειρεύομαι γράφοντας ή γράφοντας να ονειρεύομαι
13. Είστε αρχηγός ενός κράτους, ποιο είναι το πρώτοι πράγμα που θα κάνατε για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών του;
Θα έκανα εκείνο που είπε ότι θα έκανε ένας αρχαίος Κινέζος σοφός όταν του έκαναν την ίδια ερώτηση: θα υποχρέωνα επί ποινή τους πολίτες να μάθουν να μεταχειρίζονται σωστά τις λέξεις. Γιατί, όπως το είχε επισημάνει ο Θουκυδίδης, οι άνθρωποι δεν το έχουν σε τίποτα να αλλάζουν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων ώστε να ταιριάζει με τις πράξεις τους, και να παρουσιάζουν έτσι την δειλία, ας πούμε, σαν εξυπνάδα και το άδολο θάρρος ή την εντιμότητα σαν βλακεία, και ούτω καθεξής. Ειδικά σήμερα, η επικοινωνία, που έχει αναδειχθεί ως το κυρίαρχο μέσο της πειθούς, μπορεί να εξαθλιώσει την γλώσσα καθιστώντας τόσο ευλύγιστη, ώστε οι θύτες να εμφανίζονται ως θύματα και αντιστρόφως τα θύματα ως θύτες.
Comments