Ο Νιλ Σάιμον είναι θεός. Όσο κοινότοπη και αν ακούγεται μια τέτοια φράση. Πρώτον, γιατί έφτιαξε μια κωμωδία, που θα είναι κωμωδία για πάντα και δεύτερον γιατί παρατηρεί τους ανθρώπους πίσω από το φαίνεσθαι και την προσωπική τους ιστορία. Είναι πολύ αστεία η φάση, όχι μόνο γιατί οι διάλογοι είναι αβανταδόρικοι, διάλογοι ψαγμένης εξυπνάδας και αφορμής, αλλά και γιατί τα πιο σοβαρά θέματα φέρουν και μια αστεία μελαγχολία που μπορεί να γκρεμίσει το κάθε αδιέξοδο.
“Δύο φίλοι από την Νέα Υόρκη, η νύχτα με την μέρα μεταξύ τους, με μόνο κοινό ότι απέτυχαν στους γάμους τους, αποφασίζουν να γίνουν συγκάτοικοι, δημιουργώντας ένα κωμικότατο ζευγάρι. Ακατάστατος ο ένας, τακτικός ο άλλος. Καταλαβαίνετε”.
Δεν υπάρχει το “για πάντα”, δεν υπάρχει καμία προκαθορισμένη νομοτέλεια για να αντέξουν στο χρόνο σχέσεις που “ευλογήθηκαν με το γάμο”, ή φιλίες αταίριαστων ανθρώπων. Ο ένας ακατάστατος και φρεσκοχωρισμένος, ο άλλος απόλυτα τακτικός και φρεσκοχωρισμένος επίσης. Έτσι πάνε τα πράγματα. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί την έκρηξη μιας χημείας, που οδηγεί στην αιωνιότητα. Οι πάντες είναι διαφορετικοί και αυτοί οι διαφορετικοί είναι, που συστήνουν τον κόσμο. Η συνύπαρξη είναι το ζητούμενο και αυτή, που απαιτείται για να μπορούμε να μιλάμε για “πάνοπλες δυάδες ή ομάδες”. “Ας το ζήσουμε λοιπόν, ας αγαπηθούμε κι ας το διασκεδάσουμε. Τελικά είμαστε εμείς, οι όποιοι εμείς, και τελικά παίζουμε. Και ζούμε και κάπως επιβιώνουμε….”
Ο θίασος έχει πολύ καλή μαέστρο. Τη Ζωή Ξανθοπούλου, η οποία μαζί με τη Έφη (Ρόμπιν) Χαστά έκαναν τη μετάφραση. Η σκηνοθεσία επίσης της Ζωής Ξανθοπούλουείναι ευρηματική και απόλυτα ακόλουθη του ρέοντος κειμένου. Ούτε υπερβάλλουσα, ούτε δέκα βήματα πίσω. Οι ηθοποιοί, Ιορδάνης Κασάπογλου, Αλέξιος Κοτσώρης, Σταύρος Μαρκάλας, Θοδωρής Σμέρος, Νικήτας Χολόγκιτας είναι όλοι μέσα στο πνεύμα και μας βάζουν κι εμάς με το “καλημέρα σας”.
Και όλα αυτά στο υπέροχο θέατρο “Αλκμήνη”, που μόνο “το μικρό μας θέατρο” δεν είναι, ύστερα από τόσες παραστάσεις, που μπορεί να περιέξει μέσα σε μια σεζόν. Είναι το θέατρο, που δεν μπορεί να υπάρξει ούτε μισή ώρα χωρίς την αγωνία στην κουίντα και τον απόηχο του χειροκροτήματος, όταν πέφτει και η τελευταία αυλαία.
“Αν κανένας δεν διακινδύνευε ποτέ τίποτα, ο Μιχαήλ Άγγελος θα είχε ζωγραφίσει το δάπεδο της Καπέλα Σιστίνα”. Αντιγράφω τον Νιλ Σάιμον σ’ αυτή του την φράση και πάω για ένα ποτό, ξέροντας ότι σας έχω τουλάχιστον πείσει να πάτε ένα βράδυ επίσκεψη στο σπίτι του “Αταίριαστου ζευγαριού”.
*«Το αταίριαστο ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον, σε μετάφραση – απόδοση Ζωής Ξανθοπούλου, Έφης (Ρόμπιν) Χαστά και σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου, ανεβαίνει στο θέατρο «Αλκμήνη», κάθε Σάββατο στις 18:30 & Κυριακή στις 21:30.
#Η Δανάη Ψάλτη γεννήθηκε στη Σάμο τον Απρίλη του 1980. Σπούδασε Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιταλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Πανεπιστημίου του Essex και αποφοίτησε με άριστα. Αγαπάει το θέατρο, τη μουσική και όλα τα νησιά της πατρίδας της. Όταν μεγαλώσει πολύ, θα γυρίσει στη Σάμο και θ’ ανοίξει καφενείο. Απλό, λιτό, παραδοσιακό.
Commentaires