«Θα τα πω όλα στον Μητροπολίτη μας!» είπε στον σύζυγο της η παπαδιά, να τον φοβερίσει. Αγνώριστος είχε γίνει τελευταία, όλο «Σκάσε, μωρή!» και «Βούλωσ΄το!» της έλεγε, έχοντας κολλημένο το αυτί του στο τρανζιστοράκι του. Όχι, ποδόσφαιρο δεν άκουγε, δεν του άρεσε. Ούτε και τα νέα. Μόνο κάτι εκπομπές που τους έλεγε ο δεσπότης τους πως έπρεπε να τις ακούνε. Αλλά τούτος εδώ σε άλλες ώρες ήτανε που έστηνε αυτί. Τρεις φορές τη μέρα κι η παπαδιά όσο κι αν πλησίαζε δεν μπορούσε να καταλάβει. Ωστόσο…«Να σου μαγειρέψω, παππά μου, εκείνο που σου αρέσει…» η παπαδιά, «Βούλωσε το, είπα!!» ο «πάτερ».
Ώσπου μια ελαφρά συννεφιασμένη μέρα, άρπαξε τον «Πολιούχο» στα χέρια, ειδοποίησε και τους ενορίτες του και βγήκαν όλοι τους στο δρόμο, να κοιτάνε τους ουρανούς και να παρακαλούν τον Παντοκράτορα να τους στείλει βροχές, πολλές βροχές, είχανε ξεραθεί τα δέντρα τους, τ΄αμπέλια τους, οι ελιές τους, οι ψυχές τους. Και «Ω, του θαύματος»-εδώ πάει- την άλλη μέρα έγινε κατακλυσμός. Τόσο νερό, χρόνια είχανε να δούνε.
«Τ΄άξιζε τα λεφτά του το τρανζιστοράκι!» είπε ο παπάς από μέσα του «Πέφτει διάνα στους καιρούς, κι αυτός ο μετεωρολόγος πρέπει να είναι από τους καλύτερους».
Αυτά τώρα που σου περιγράφω, χρόοονια πίσω, τα χρόνια τα παλιά. Τα πολύ παλιά. Κάπου στο Αίγιο, νομίζω?
από την Αγνή Ζησίδου
Σύρος 8/11/24
Σχόλια